ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ -- ΚΑΛΕΣ ΜΑΝΤΙΝΙΑΔΕΣ (Κοντυλιές)

Και πάλι πηγή: http://cgi.di.uoa.gr/~sigletos/mant5.html

Αγάπα με να σ'αγαπώ
θέλε με να σε θέλω
γιατι θε να ρθει και καιρός
να θες και να μη θέλω

Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού
ένα' ναι που σου μοιάζει
που βγαίνει τα χαράματα
κι όλα τα σκοτινιάζει


Να τα χαρώ τα μάτια σου
τα μαύρα τα μεγάλα
όπου σταλαματιάζουνε
το μέλι με το γάλα

Χίλιες χιλιάδες κυνηγοί
το νου μου κυνηγούνε
μα γω τον έχω πάνω σου
και που να τονε βρούνε


Όντε θωρρώ σε κοπελιά
τα λογικά μου χάνω
και δεν επέρασε στιγμή
να μην αναστενάζω


Τσ' απόκριες χορεύομε
πίνομε, τραγουδούμε
βαστούμε μέχρι το πρωί
δίχως να κοιμηθούμε


Όταν πεθάνει ο άνθρωπος
δεν πρέπει να τον κλαίτε
να τονε κλαίτε μια φορά
την ώρα που γεννιέται

Αυτός που φεύγει απ' τη ζωή
πάει να ησυχάσει
αλί σ' αυτόν που έρχεται
τι έχει να περάσει


Δεν πρέπει άνθρωπε ποτέ
να 'χεις κακία τόση
γιατί δεν ξέρεις αύριο
τι θα σου ξημερώσει

Να το θυμάσαι πάντοτε
πως η ζωή είναι λίγη
και δεν υπάρχει άνθρωπος
να 'ρθει και να μη φύγει

Αν θες να μάθεις φίλε μου
το τέλος μας ποιο θα 'ναι
στο τρίτο πήγαινε να δεις
τη μέρα πόσοι πάνε

Μπορεί να βρίσκομαι μακριά
μα μόνο δε μ' αφήνεις
μικρή μου και στα όνειρα
παρηγοριά μου δίνεις

Στην ερημιά μου συντροφιά
μου κάνεις στ' όνειρό μου
μα σα ξυπνήσω μοναχός
ζω το μαρτύριό μου

Στα όνειρά μου σε θωρώ
ξυπνώ κι είσαι μακριά μου
και πώς θα βρω παρηγοριά
να δίνω στην καρδιά μου;

Σε κάθε χάραμα τσ' αυγής
το όνειρο τελειώνει
η μέρα γίνεται φονιάς
σκληρός και το σκοτώνει

Φεγγάρι χαιρετίσματα
δωσ' τση στα ξένα απού 'ναι
γιατί μπορεί τα μάθια μου
να μην την ξαναδούνε

Δεν έχω άλλα δάκρυα
μικρό μου να σε κλάψω
τάφο θα κάνω την καρδιά
τον πόνο μου να θάψω

Ένα πιστόλι απ' τα καλά
στον τάφο θέλω να 'χω
σε κάθε μου μνημόσυνο
να δείχνω πως υπάρχω

Θα καταντήσω αν μ' αρνηθείς
μπεκρής και διακονιάρης
μα δε θ' αφήσω αζωντανό
τον άντρα που θα πάρεις